Münih

Günaydın Dostlar,

Salgın henüz başlıyorken en son gittiğim yer Münih’ti. Nitekim döndükten iki gün sonra da bütün uçuşlar durdurulmuştu. O günden bugüne kadar da bir daha hiç uçağa binmemiştim.

Gezmeyi çok seven kardeşlerimin ısrarına dayanamayarak kendimi bir kere daha Münih’te buldum. Kısacık bir gezi olsa da anıları canlandırmaya yetti. Benim için Münih demek anılar demektir. Bu yazının başlığını çok büyük bir rahatlıkla “Anılar” koyabilirdim.

Babamla ilk Münih seyahatimi yapalı kırk yıldan fazla bir süre geçmiş. Bu şehirle ilgili bildiğim çoğu şeyi de babamdan öğrenmişimdir. Kırk yıldır anıları biriktirerek bugüne kadar geldik. Kalbimdeki bütün anıları çıkarıp yan yana dizsem English Garden’a bile sığmaz.

İki yıldır hiçbir yere gitmediğim için giriş çıkışlarda ne sorabilecekleri konusunda çok rahat değildim. Avrupa Birliği uyumlu aşı sertifikam da telefonum da hazırdı. Hemen belirtmek isterim ki hiçbir şey soran olmadı. Dünyadan haberim olmadığı için THY’nin artık Sabiha Gökçen’den uçmadığını da yeni öğrendim. Yurtdışı ve yurtiçi her THY uçuşu Anadolu Jet tarafından yapılıyor.

Münih’te her zaman her yere toplu taşıma ile giden insanlar olarak metro biletimizi aldığımızda şehrin en yoğun ve en merkezi beş istasyonunun üç gün boyunca tadilat çalışmaları nedeniyle kapalı olacağını öğrendik. Kırk yıldır Almanya’ya giderim ama ilk defa böyle bir şey duydum.

Allah var, Alman her türlü önlemi almış; otobüsleri, tramvayları filan ayarlamış ama yine de bana bir garip geldi. Otobüse sadece bir kere bindik. Yürümeyi seven insanlar olarak her gün averajda on yedi bin adım atmışız.

Otobüslerden ve metrolardan bahsederken maske takma durumuna da değinelim. Almanya’da maske takma zorunluluğu toplu taşıma dışında her yerde kalkmış. Sadece taşıtlarda değil, havaalanı ve istasyon gibi yerlerde de maske şartı var. Yanılmıyorsam bizde de durum böyle ama bu topraklarda “Toplu taşıma hariç her yerde kalktı.” dersen pratikte her yerde kalkmış demektir. Almanya’da trenlerde bir tane maskesiz insan görmedik. Hatta çok zengin oldukları için hepsi N95 kullanıyor.

Tadilatta olan yerler sadece metro istasyonları değil. Birçok yerde irili ufaklı çalışmalar var. Sürekli olarak karşınıza tahta perdeler çıkıyor. Şehri yeniden yapmaya karar vermişler gibi görünüyor.

Beni en çok üzen de çuval dolusu anımın olduğu Maredo et lokantasının kapanmış olması oldu. Maredo yarım asırdır o köşede hep vardı ama görülüyor ki salgının yarattığı durgunluğu atlatamamış.

Hertie mağazaları da artık yok. Rakip mağazalardan birine satmışlar ve bütün çehresi değişmiş. İki üç tren parçası aldığım bölüm de kapanıp gitmiş. Konu ne olursa olsun, yıllar sonra bir yerlere gidip de defalarca gittiğiniz mekanları bulamayınca insanın içinde bir burukluk oluyor. Hep hayatımda olan bir parametre daha kapandı gibi hissetmeye başlıyorsunuz.

Tren garındaki metro istasyonu bile kapalıydı. Gara uğrayıp trenleri seyretmeden döner miyim? Mümkün değil. Bir şeyler eksik gibi olsa da yine de kahvemizi içtik, trenleri izledik. Etrafta bir durgunluk vardı. Peron sonundaki bekleme alanındaki bütün yiyecek içecek ünitelerini kaldırmışlar. Sadece bir tane kalmış. Glüten yemesem de oradaki dönerciden bir adet döner pide almak planlarım arasındaydı ama gerçekleştiremedim.

Başka bir Münih değişmezi de Starnberg Gölü kıyısında balık yemektir. Gölü doldurmaya yetecek kadar anıyı oranın sakin ortamıyla baş başa bırakıp Herrsching’e gitmeye karar verdik. Havaalanından S8 metrosuna binip sonuna kadar giderseniz kendinizi çok güzel bir göl kıyışı kasabasında bulabilirsiniz. Münih’in Çeşme’si gibi bir yer. Merkezden metro ile elli dakika kadar sürüyor. Hava çok sıcak, göl çok soğuk olsa da birçok insan göle giriyordu. Zatürre olmamak için biz denemedik bile. Bu kasabanın göl manzaralı butik otellerinde çok rahat iki üç gün geçebilir. Çok fazla restoran ve kafe de var. Kim bilir belki bir gün.

Kısacık Münih seyahati attığımız her adımda birazcık daha azaldı ve çabucak bitti. Yaşananları dağların yeşilliğine, göllerin maviliğine ve trenlerin yorgun yüzlerine bırakarak uçağa bindiğimizde kalbimiz tepesine kadar anılarla doluydu. Hostes bile “Bu kadar çok anıyla uçağa binemezsiniz, ağırlık limiti var.” dedi.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın…