Ann Arbor'da Bir Pazar Sabahı...

Günaydın dostlar...

Güneşli, soğuk ve sessiz bir pazar sabahının sakinliğini; gelmeye başlayan karavanların, kamyonetlerin, ciplerin düzenli sessizliği yavaş yavaş bozmaya başlar. Bugün önemli bir gündür, bugün Michigan Üniversitesi'nin futbol (Amerikan futbolu) takımının maçı vardır.  

Ann Arbor bir futbol şehridir ve her maçta o koskocaman 106,000 kişilik stat bir tek boş koltuk kalmayacak şekilde dolar. Biletler oldukça pahalıdır ve de birçoğu zaten kombine olarak satılmıştır. Mevsim şartları, havanın soğukluğu hiçbir şeyi değiştirmez, her maçta bütün biletler satılır.

 

Eminim şu anda bilet almaya kalksanız bir sene sonrasına filan bilet bulabilirsiniz. Ann Arbor 100,000 nüfuslu bir üniversite şehridir. Durum böyleyken bu kadar büyük bir stat nasıl oluyor da tıklım tıklım doluyor? Doluyor çünkü sadece Ann Arbor’dan değil Michigan eyaletinin her yerinden insanlar geliyor.

Ben size söyleyeyim, 106,000 seyirci geliyorsa en az 50,000 de araba geliyordur. Bunların da çoğu karavan veya benzeri tipi araçlardır. Nereye park eder bu kadar araç? Bizde olsa her yer felç olur ama orada park yerleri önceden belli. Stadyumun öyle çok da büyük bir parkı yoktu ama etraftaki hangi okulların, hangi işyerlerinin parklarının kullanılacağı hepsi önceden belliydi.

Benim evim stadyumun dibindeydi ve evimin hemen yanındaki okulun oldukça geniş park alanı karavan parkı için kullanılan alanlardan biriydi. Maçlar genelde 13.00’de başlardı ama karavanlar 10.00 gibi gelmeye başlardı. Herkes, tentesini açar, mangalını hazırlar, sandalyelerini hazırlar ve birasını da eline alıp ufaktan maç öncesi sohbetlerine başlardı. Burası onlar için 2 haftada bir buluştukları bir yerdi. Ayrılmış yerler olmamasına rağmen hemen hemen hepsi her geldiklerinde aynı yere park ederlerdi.  Resimde de gördüğünüz gibi bu tip birçok alan oluşurdu. Adamlar eğlenceye geliyorlar, bizim gibi son yılların kan davasını çözümlemeye gelmiyorlar.

Bu hafta bu okulun bahçesine park eden birileri, gelecek hafta gidip de başka bir yere park etmez. Her seferinde buraya gelirler. Biz olsak park etmediğimiz yer kalmaz. Bir trafik yoğunluğu oluşmakla beraber, çok erkenden gelmeye başladıkları için öyle korkunç kuyruklarda oluşmuyordu.

En ilginç konu da neydi biliyor musunuz? Bu muhteşem stat yılda sadece 7 kere kullanılıyor. Bazen belki bir de konser filan oluyor ama hepsi bu kadar. Babam Ann Arbor’a geldiğinde ona stadı gezdirmiştim ama yılda sadece 7 kere kullanıldığını duyunca çok şaşırmıştı. "Bu kadar yatırım sadece 7 maç için mi?" diye sorduğunda, ben de "Bunlar zengin ne yapayım" demiştim.

Michigan Üniversitesi’nin futbol takımı bu statta genelde pak maç kaybetmez. Maç bittiğinde insanlar mutludur ve parklardaki mangal partileri 2-3 saat daha devam eder. Bu durum da dağılım esnasında çok süper birikimler olmasını önler. Onların bir de enteresan bir uygulaması var. Maçtan sonra stat çevresinden otobana doğru giden bütün yolları bir müddet için tek yön yapıyorlar. Yolları ve bağlantıları ona göre ayarlamışlar. Benim gibi stada çok yakın bir eviniz varsa, maç bitiminde bir yarım saat kadar eve gitmek mümkün olmuyordu. Herkes bu durumu bilir ona göre tedbirini alırdı. Daha öncede söylediğim gibi 365 günde 7 kere yaşanıyor bu durum.

İnsanlar gelir, pikniklerini yapar, arkadaşlarıyla vakit geçirir, maçını seyreder, mutlu mesut evine döner. Bu kadar yıl stadyumun dibinde oturdum bir tane bile taşkınlık veya kavga görmedim. Ayrıca orada taraftar uygulaması filan da yok. Biletini alan geliyor. Biletlerin çok büyük bir kısmı zaten ev sahibi takımın taraftarları tarafından kombine olarak alındığı için, maçlara bilet bulmak çok da kolay bir iş değil.

Ann Arbor’da futbol seyretmek bir ayrıcalıktır. Bambaşka bir dünyadır. Bir gün için hayat durur, herkes futbol maçına konsantre olur. Bu statta epeyce maç seyretmiş biri olarak kendimi şanslı sayıyorum.

Umarım bizim de pikniğe gider gibi maça gideceğimiz günler çok uzakta değildir. Her konuyu bir gerginlik ortamı haline getirmek zorunda değiliz.

Paranla eğlen, paranla gerginlik satın alma…

Sağlıklı kalın, mutlu kalın...