Çok Basit

Günaydın Dostlar,

Yaşananlar o kadar basit ki ben bile anlayabiliyorum. Ben anlayabiliyorsam siz haydi haydi anlarsınız. Ben örneğimi futbol üzerinden vereceğim ama bu durumu hayatın her parametresine adapte edebilirsiniz.

Bir şekilde ligi bitiriyorsunuz ve gelecek sezon için ihtiyaçlarınızı belirliyorsunuz. Ligin ikinci yarısını ilk sırada bitirmiş birtakım olarak aslında çok fazla bir ihtiyacınız yok. “Bir golcü, bir sol bek, bir de yedek kaleci alırsam dertlerimin çoğunu çözmüş olurum.” diye düşünüyorsunuz. Bunlar şart olanlar, uygun maliyetle bulursam bir de kanat alabilirim ama şart değil.

Eksiklerimi tamamlayıp başlarına da dünya çapında meşhur bir teknik adam getirebilirsem benden mutlusu olmaz. Unutmayın en büyük ihtiyaç golcü oyuncu. Her ortamda topu kaleye gönderebilecek bir arkadaş arıyoruz. Kaleci kurtarabilir, o ayrı bir konu ama en azından kaleye vurabilsin. Zira takımımızda bal yapmayan arılardan çok fazla var. Sürekli koşsalar da bitiricilik becerileri yok.

Yalvar yakar dünya çapında hocayı getiriyorsunuz. Maddi manevi istediği her şeyi veriyorsunuz. “Sayın Hocam, ilk doğacak çocuğuma da senin adını vereceğim.” diyerek zar zor ikna ediyorsunuz.

Bütün bunlar bizim hocaya yetiyor mu? Yetmiyor tabii. “Ben ekibimle gelirim yoksa başarılı olamam.” diyor. “Tabii hocam lafı mı olur, hemen hallederiz.” diyerek yedi sülalesini de Türkiye getiriyorsunuz. Kendi özel Coca-Cola alıcısı bile geliyor.

Hoca gelir gelmez bizim takımın ilk transferinin bir ön libero olacağı ile ilgili bir haber okuyorsunuz. Ulan, bu da nereden çıktı? Bizim oturmuş bir takımımız var, ihtiyaçlarımız belli, bu bölgede zaten çok oyuncu var deseniz de hoca tutturuyor. “Bu oyuncuyu almazsanız ben başarıyı garanti edemem.” diyor. Çaresiz, hiç planda olmadığı halde ve takımda çok olduğu halde bir ön libero daha alıyorsunuz.

Bu senaryo hiç planlamadığınız bütün mevkiler için sürüp gidiyor. Gelen hoca ısrar kıyamet size bir sürü oyuncu aldırıyor. Genelde de bunlar geçmişte beraber çalıştığı oyuncular oluyor. “Ben bildiğim, güvendiğim oyuncuları isterim; seninkileri tanımam.” diyor.

Transfer sezonu biterken bir de bakıyorsunuz ki paralar saçma sapan yerlere harcanmış ve sizin planlarınızda olan öncelikli transferlerin hiçbiri yapılmamış. Elinizde tonla orta saha oyuncusu var ama halen bir golcünüz yok. Her hoca değişikliğinde ihtiyaç olmayan transferlere harcanan parayla dünyanın en iyi golcülerinden biri alınırdı.

Sol bek ihtiyacınız da halen karşılanmadı. Avrupa kupası maçına çıkıp sol bek hataları yüzünden iki tane gol yiyince herkes “Hani biz sol bek transferi yapacaktık?” demeye başlar. Yapamadınız zira paralar saçma sapan yerlere harcandı.

İşin daha da komiği bir de bakarsınız ki ısrarla transfer edilen oyuncuların bir kısmı ya hiç oynamıyor ya da yedek. Güzel kardeşim, madem bunlar oynamayacaktı veya son on beş dakikada oyuna girecekti de ne diye gelir gelmez bize bu oyuncuları transfer ettirdin.

Bu sabah bu örneği futbol üzerinden vermiş olsak da bu durum her atama için geçerli. İşyerlerinde de sık sık insanların geçmişte beraber çalıştıkları insanları yeni şirketlerine getirmeye çalıştıklarını görürüz.

İhtiyaç olan pozisyonlar için bu durumda hiç sorun yok ama bu alımlar genellikle hiç ihtiyaç olmayan pozisyonlar için yaşanıyor. Tanıdığı, bildiği birini getirmek için hiç de ihtiyaç olmayan pozisyonlara transferler yapılıyor, sonra bir de bakıyorsunuz ki halen golcünüz yok.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın…