Yabancıya Bayram Gelmez

Günaydın Dostlar,

Malum, güzel ülkemiz bir yabancı cennetidir. Bilhassa İstanbul’da her ülkeden insan vardır. Burada yaşayan ve çalışan insanların çoğu bir tatil olduğunda hemen ülkelerine giderler ama bir kısmı da burada kalıp İstanbul’un boş sokaklarının tadını çıkarır.

Bayram boyunca her sabah ben de bu boş sokakların tadını çıkaranlardandım. Spor gibi değil, boş boş dolaşma gibi birçok yürüyüş yaparım. Hatta bir seferinde sabahın 10.45’inde büyük bir keyifle sofrasını kurmuş, rakı içen yaşlı bir amca bile gördüm. O kadar keyifli içiyordu ki vallahi benim de canımı istetti.

 

Sabahın erken saatlerinde Bağdat Caddesi'nde bir tek Emin yoktu. Ülkesine gitmemiş yabancıların da hepsi caddedeydi. Çocuk arabasıyla gezenlerden tutun da bisiklete binenlere kadar her çeşidi vardı. Bizim bayramlarımız onlara pek bir şey ifade etmese de onlar için de güzel bir tatil oluyor.

Sonra da yabancı bir ülkede seninle hiçbir alakası olmayan bir bayram yaşamak nasıl bir his acaba diye düşündüm. Çok iyi biliyorum ki İstanbul’daki yabancılar bir araya gelip, Christmas kutlarken bizim haberimiz bile olmuyor. Birinin evinde bir araya gelip, yemeklerini yiyip kutlamalarını yapıyorlar. Genelde Christmas yemeği için dışarıda bir yerlere gitmek çok da duyulmuş bir iş değildir. Evde toplanmayı severler ve de genel olarak da yaşça büyük akrabaların birinin evinde toplanılır.

Sonra da biz Amerika’dayken ne yapıyorduk, diye düşündüm. Tahmin edebileceğiniz gibi bizim için pek bir şey ifade etmiyordu. Herhangi bir hafta sonu tatilinden çok da bir farkı yoktu. Avrupa’yı bilmiyorum ama Amerika’da bütün tatiller bir gündür. İki gün tatilleri bile yok. Hele dokuz günlük tatili herhalde hiç anlatamayız.

Herkes beni ilk Amerika’ya gittim zanneder ama ondan önce ben bir yıl kadar da Oxford’da kaldım. Okula gidiyor ve İngiliz bir ailenin yanında kalıyordum. Çok iyi hatırlıyorum, yılbaşı akşamı geldiğinde aile bir yere gitti ve ben tek başıma evde kaldım. Zaten her yer kapalı, gidecek bir yer de yok. Bir şeyler yiyip bir iki bira içerek o geceyi geçirmiştim. Televizyonda bile en ufak özel bir program yoktu. Gecenin en ilginç tarafı da radyo ile oynarken Türkçe müzik çalan bir istasyon bulmam olmuştu. Bütün gece onu dinlemiştim.

Oxford’da bir sürü buradan gitmiş öğrenci vardı. Demek ki onlar da organize olup bir şey yapmamışlar, yapsalardı haberim olurdu. Belki de yaptılar ama beni çağırmadılar. Birçoğu tatilden yararlanıp Türkiye’ye gitmiş de olabilir.

Yukarıda da belirttiğim gibi Amerika yıllarında tatiller bizim için hiçbir şey ifade etmiyordu. Amerikalılar da “Christmas’da bize gelin.” filan demiyordu. Bu aile içi bir yemek, Anadolu çocuğunun ne işi var. Yılbaşı gecelerinde birkaç defa orada yaşayan ve çalışan vatandaşlarımızın evinde yemeklere katıldığımızı hatırlıyorum ama onların da hepsini toplasan maksimum üç eder.

Michigan’da oldukça büyük bir vatandaş grubumuz vardı ve her sene büyük bir Cumhuriyet balosu yapılırdı. Öğrenciler de dâhil olmak üzere herkes o baloya katılırdı. Allah var, güzel de olurdu. Küçük bir de Türk lokali vardı. Orada bayram sabahı bayramlaşmaların olduğunu duyardık ama öğrenciler pek gitmezdi. Gitse gitse Baha gidiyordur, başka kimsenin gittiğini zannetmiyorum.

Bayram günleri başka topraklarda yaşayan insanlar için garip hislerin yaşandığı günlerdir. Senin bayramın onları alakadar etmez, onların bayramı da seni bağlamaz. İstanbul’da bayramdır ama senin yaşadığın yerde normal bir çalışma günüdür. Internet filan da olmadığı için bayramların tam olarak hangi güne denk geldiğinden haberimiz olmadığı bile olurdu.

Ne kadar rahat olursan ol; bayramıyla, seyranıyla, yaşamıyla, farklılıklarıyla gurbet her zaman gurbettir. Beş yüz bin vatandaşımızın yaşadığı Kreuzberg’de bunu çok hissetmeye bilirsin ama Michigan’ın küçük bir şehrinde yaşarken bayram gelmez.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın...