Ya Üşüyorsa

Günaydın Dostlar,

“O üşümez, bu üşümez.” laflarını hep duyarız. Bu lafları ne zaman duysam, ben de “Ya üşüyorsa.” diye düşünürüm. Gerçekten üşümediğini nereden biliyoruz?

Dışarıda hava buz gibi olur, “Kediler üşümez.” derler. Bir kedinin soğuğa karşı benden daha korunaklı olduğu kesin. Onlar yaz kış doğal yün donlarını giymiş olarak dolaşıyorlar ama yine de onların da bir limiti vardır, diye düşünüyorum. Belki -5 derecede üşümüyordur ama -25 derecede üşüyordur. Kimin ne çektiğini uzaktan bilemeyiz.

Kutup ayısı muhtemelen kediden daha dayanıklıdır ama belki onun da bir üşüme derecesi vardır. Kim olursa olsun, her canlının muhakkak bir üşüme derecesi vardır diye düşünüyorum.

“Üşümek” konusu, her zaman için bizim vicdanımızı “fazla sıcak” konusundan daha çok rahatsız eden bir parametredir. Birileri 60 derece sıcaklıktaki bir ortamda yaşamak veya çalışmak zorunda kalıyor diye pek üzülmeyiz ama üşüyen insanlar her zaman vicdanımızı titretir.

Allah var, ben üşüyen insanlar gördüğümde çok etkileniyorum. Hemen belirteyim, "üşüyen insanlar" derken şık görünmek için üşüyenleri kastetmiyorum. Benim üzüntüm soğuk havada yaşamak veya çalışmak zorunda olanlardan dolayı.

Ne kadar sıkı giyinirse giyinsin, sizce soğuk havada iki saat nöbet tutmak zorunda olan asker üşüyor mudur? Üzerine giydiği çelik yelek üşüme katsayısını daha da arttırıyor mudur? Bence kesin üşüyordur. Dağlarda, ovalarda, şehirlerde bu havada vatanı için savaşan bütün kardeşlerimize benden selam olsun. Allah hepinizi korusun.

Yersiz, yurtsuz sokakta kalmak ve uyumak zorunda kalan zavallı insanlar, çok üşüyorlardır. Ben yatağımda kıçım azıcık açılmasın diye uğraşırken belki de o zavallı da kartonlarını yayabileceği, çöpten çıkarttığı battaniyesini üzerine örtebileceği bir merdiven altı bulduğu için mutlu oluyordur. Üşüyordur zavallı; iliklerine, kemiklerine kadar üşüyordur. Çok üşüyordur.

Ya bozacı amca? Bu soğukta gece karanlığında yarım güğüm boza satacağım diye uğraşan amca. Bozacı amca da çok üşüyordur. Eldiven de giysen, kalın yün donun, fanilan da olsa hiç fark etmez. Gece ayazı hepsini jilet gibi keser geçer. Bütün gece sokaklarda dolaşıp bir eldiven bile alamayacak kadar para kazanan zavallı amca. Her gece elleri, ayakları donan bozacı. Her gece, bütün gün sobanın yanında kuruyan giysilerini tekrar giyip yollara düşen koca kalpli amca.

Bağdat Caddesi’nin en işlek yerinde simit satan, oldukça da iyi para kazanan simitçi amca da üşüyordur. Para tamam ama bütün gün soğukta ayakta durmak da kolay bir iş değil. Kesin üşüyordur. Üşümek garip bir konudur. Paralı da üşür, parasız da üşür.

Ayakları çıplak okula giden çocukları görünce dağılıyorum. İçimden hepsine çizme almak geliyor. Bir gün Allah bana öyle bir para verirse bu ülkede ayağı çıplak okula giden çocuk bırakmayacağım. En sinir olduğum laf da “Onlar alışık bu şartlara.” benzeri sözler oluyor. Alışık değiller kardeşim, inanın üşüyorlar. Hem de çok üşüyorlar. Ayakları da üşüyor, kalpleri de.

Herkes üşüyor. Bebek Sahili’nde yürüyüş yapanlar da üşüyor, sokaklarda çalışmak zorunda olanlar da. Çocukluğumuz da, Ankara 19 Mayıs Stadı’na maça gider, şeyimiz donana kadar oturup maç seyrederdik. Korkunç üşürdük vallahi. “Çikolata ye, iyi gelir.” derlerdi ama çikolata ile filan olacak bir iş değildi.

Hava soğuk, tedbiri elden bırakmayın. Kimse bu gibi günlerde yün donunu giymeden sokağa çıkmasın. Bağlantısı nedir bilmiyorum ama büyüklerimiz, “Çocuğun olmaz sonra.” derlerdi.

Her zaman söylediğim gibi “Allah bu soğukta dışarıda yaşamak veya çalışmak zorunda olanlara yardım etsin ve kimseyi üşümekle veya açlıkla terbiye etmesin.”

Sağlıklı kalın, mutlu kalın…