Virtual Private Network

Günaydın Dostlar,

Akşamın bu saatinde amcayı kızdırdınız, o da tuttu Twitter’ı kapattı. Neden Facebook veya Youtube değil de Twitter, onu ben de bilmiyorum ama amcanın Twitter’a daha çok kızdığını düşünüyorum.

 

Çözüm insanıyızdır biz. Yolda giderken sağ şeritte ışıkta bekleyen beş araç olduğunu ve soldaki şeritte hiç araç olmadığını görürsek anında sola geçeriz. Hatta bu geçişi yaparken çok fazla sağa, sola bakmadığımız da olur. O an tek bildiğimiz şey sağ şeridin dolu, sol şeridin boş olduğudur. Hatta ilerideki ışıkta sağa döneceksek bile sola geçeriz. Kimse demez ki “Ulan ben ışıkta sağa döneceğim, şimdi sola geçip sonra orada sağa dönmeye çalışarak trafiği birbirine katmayayım.” Bizim insanımız döneceğini bile bile sola geçer. Işığa daha çok var, oraya geldiğimizde nasıl olsa bir yolunu buluruz.

Dün sabah, güzel bir cuma sabahına uyanan bizler baktık ki Twitter kapalı, sağ şerit kapalı, hemen geçtik sol şeride. Ne VPN kaldı ne DNS ayarları. Trafikte her zaman şerit değiştirdiğimiz gibi bir kıvraklıkla geçtik sol şeride. Milyonlarca kişiyi alsanız, sınıflarda oturtsanız, üstüne de milyonlarca lira para harcasanız öğretemezdiniz bu VPN işini. Bu nasıl bir esnekliktir, bu nasıl bir kıvraklıktır, bu nasıl bir akıllılıktır? Ben insanımızla dün bir kere daha gurur duydum.

Arkadaşım bana yazmış diyor ki “Oğlum VPN diye bir şey varmış; onu indirince, Amerika’ya bağlanıp sonra da Amerika’dan bağlanıyormuş gibi bağlandığın için istediğin her yere girebiliyormuşsun.” Daha güzel bir tarifi olamazdı. Daha önceleri bu işle ilgilenenlerin veya şirket dışından işyerlerindeki veya başka ortamlardaki ağlara bağlananların bildiği VPN (Sana Özel Ağ) işini bilmeyen kalmadı.

Her işe olduğu gibi anında bu işe de kafadan girdik. Herkes VPN’ler indirdi, ayarlarını değiştirdi, 8.8.8.8 yaptı, bir şeyler yaptı ve Twitter’a girdi. Neden kapandığından ziyade nasıl girerim herkesin kafasındaydı. Sağ şeridin neden kapalı olduğu bizi çok ırgalamaz, biz genelde oradan nasıl geçerim derdindeyizdir.

Bir Allah’ın kulu da çıkıp da “Ben şimdi bu ayarlarımı değiştirirsem bir şey olur mu?” diye sormadı. Yol bulduk ya hemen atladık hepimiz üzerine. Twitter’a girebileceksin ama belki ayarların değişince başka yerlere giremeyeceksin. Hiç kimsenin aklına bunu sorgulamak gelmedi. Milletçe tek vücut olduk ve tek bir hedefimiz vardı: Twitter’a girile.

“VPN indirdim ama bundan sonra her yere bu VPN üzerinden mi bağlanacağım yoksa bu bir tek Twitter’a girerken mi devreye girecek veya ben mi seçeceğim nasıl olacağını?” demedi kimse. Türkiye’de oturup Amerika’dan bağlanıyormuş gibi yapınca internet hızım düşer mi acaba, bu yöntem şu andaki durumdan daha mı çok güvenli, daha mı az güvenli diye düşünen de olmadı. “Bu şekilde bağlanırsam dışarıdan gelecek tehlikelere açık olur muyum?” diye soran da ben hiç duymadım. Bu iş ücretsizmiş diye bir laf yayıldı, o da hepimize yetti zaten.

“Hedef Twitter’a bağlanmak ileri!” deyip Allah Allah sesleriyle koşmaya başladık. Bağlanınca da bu kadar uzun süredir kapatacağız, engelleyeceğiz denilen bir şeye ne kadar kolay bağlandığımıza şaşırdık.

Bu sabahki VPN dersi, tabii bize ileride oluşabilecek Facebook, Instegram, Youtube fırtınaları için de bir deneyim oldu. Türkiye’den atılan tweet miktarlarında bir milim düşme olmaması da bu milletin istediğinde neler yapacağını bir kere daha dünyaya izlettirmiştir.

Dün Twitter’da da yazdığım gibi bu millet, perşembe gecesi, Fatih’in gemileri geçirmesinden sonraki en büyük gece operasyonunu gerçekleştirdi.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın...