Mümkün Değil

Günaydın Dostlar,

Her ne kadar Yay burcu olsam da sevdiğim şeylere alternatif aramayı çok sevmiyorum. Bir şeyi seviyorsam acaba daha iyisini bulabilir miyim, diye düşünmüyorum. Sevdiğim bir restorana yıllarca gidebilirim ve gidiyorum da.

Geçen gün Ankara’ya giderken de bu düşünce tarzı devreye girdi ve her zaman durduğum restoranda durdum. Evde yemesem de bu tip seyahat molalarında (ayıptır söylemesi) pilav üstü nohut yemeyi seviyorum. Doğru söylediniz, çorbasız olmaz. O zaman çorba siparişi de verelim.

Buraya kadar hiç sorun yoktu. Sorun, kasaya geldiğimizde kasadaki kızın 130 TL demesi ile ortaya çıktı. Dört kişi 520 TL. Sanki yün don alıyoruz. O anda bir kere daha “mümkün değil” virüsü devreye girdi. “Bu fiyatlarla burada durmamız mümkün değil.” diye mırıldandığımı hatırlıyorum. Bu fiyatlara içecekler dahil değil.

Unutmadan yazayım, çay da ikram değil ve küçük bardak 12,50 TL. Mümkün değil ne demek? Yıllardır yaptığımız bir şey daha yapılamaz hale gelmişti. Bunun tabii bir de dönüşü var. Gidiş dönüş (çaylar dahil) 1200 TL’den fazla tutuyor. Sanki yün don takımı alıyoruz.

Ankara yolu böyle de şehir içi farklı mı? Hiç değil. Yine her zaman gittiğimiz bir restoranda kişi başı 500 TL vermeyi bekliyorduk ama iki mislinden daha fazla bir rakam gelince o restoran da mümkün değil grubuna eklendi.

“Fiyatlar ne kadar pahalanmış.” dediğim de “Ağabey sen iki üç aydır gelmedin ki.” diye cevap veriyor. Öyle bir devirde yaşıyoruz ki üç ayda fiyatların iki mislinden daha fazla artması normal bir şeymiş gibi telaffuz ediliyor.

Sabah sabah size bir matematik sorusu sorayım. Bakkalda 500 mililitresi 28 TL’ye satılan bir birayı restoranın bir tanesi 400 mililitresi 130 TL’den satıyorsa her satıştan kaç lira kar eder? Bakkal fiyatı beklemesek de Jüpiter’den gelmiş fiyatı da beklemiyoruz.

Restoranlarda durum böyle de yazlık tesislerde farklı mı? Hiç değil. Salgın öncesine kadar sık sık gittiğimiz (daha doğrusu gidebildiğimiz) bir tesisin laf olsun diye fiyatlarına baktım. Salgın öncesi iki kişi bir hafta 8 bin TL civarı olan fiyatlar şu anda 54 bin TL olmuş. “Çüş.” dediğimi hatırlıyorum. Görülüyor ki artık böyle bir tesiste tatil yapmak da mümkün değil.

Hemen şunu da belirteyim, restoranların ve turistik tesislerin (otellerin) birçoğunun izah edilebilir miktarların çok üzerinde fiyatları arttırdığını düşünüyorum. Tabii maliyetler arttı ama bu boyutlarda değil. Herkes salgında kaybettikleri geliri üç beş ay içinde çıkarma derdine düştü.

Mümkün değil grubunun bir başka elemanı da yurtdışı uçak biletleri. Geçen akşam çok sevdiğim dostlarımla yemek yerken “Amerika’ya gelmiyorsun artık.” dediler. Nasıl gideyim? Ekonomi sınıfında on iki saat gitmeyi hiç gözüm almıyor, business bileti alabilmek için de evi satmak gerekiyor. Ayrıca, ekonomi sınıfı bilet de çok ucuz değil. Görülüyor ki şu andaki koşullarda Amerika da mümkün değil grubunda.

Evden söz etmişken arkadaşlarım, “Bu devirde artık ev veya araba almak imkânsız.” diyorlar ve çok da doğru söylüyorlar. Zamanında bir ev sahibi olmasaymışız, şu anda mahalleden geçemezmişiz.

Buradaki konu fiyatların ödenebilir olmaktan çıkmasından ziyade mantığı olmayan boyutlara ulaşmış olması. Bu fiyatları çok rahat ödeyebilenler de olur, aklına bile getiremeyenler de bizim sorunumuz “mümkün değil” kümesinin elemanlarının her geçen gün artıyor olması. Birer birer mümkünler kaçıp mümkün değil evine sığınıyorlar.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın…