Telefon Rehberim...

Günaydın dostlar…

Bu sabah durgunum dostlar. Üzgün değilim ama içimde nedenini bilmediğim garip bir boşluk var. Apartmanların üzerinden boş gözlerle adalara bakıyorsam, anlayın ki durgunumdur. Bu durgunluğumun sebebi ne gündemdeki seçim süreci, ne de Fener’in ruhsuz takımları.

Robin Sharma, “Kontrol edemediğin konulara kafanı takma” der ama her konuda bu durum geçerli olmuyor. Senin kontrolünde olmasa da kalbinde olan konuları o kadar çabuk söküp atamıyorsun.

Durgunluğumun nedeni telefon rehberim. Sizlerin de bildiği gibi, Bozcaada’nın her noktasını gezeceğim derken telefonumu kırmıştım. Telefon kırılınca da bütün rehberim de onunla birlikte gitmişti.

Üzüntüm giden telefon rehberi için değil, giden insanlara. İnsanları otomatik olarak yeni telefonuma aktaramadığım için tek tek elle girmeye karar verdim. 1080 civarı kayıt olan rehberimi de tek tek elle girmek, inanın hiç kolay olmuyor. Bu şekilde girmek istememin bir nedeni de, isimleri girerken bir ayıklama yapmak. Hemen söyleyeyim işlem bittiğinde toplam rakam 300 civarı filan olacak.

Tamam, benimle artık ilgisi olmayan numaraları ayıkladık diyelim. Peki, ilgisi olup da artık ulaşmam mümkün olmayan numaraları ne yapacağız?

Her ne kadar rahmetli Neşe ablanın WhatsUp numarasında artık 2 küçük çocuğun resmi görünse de, benim onu rehberimden de, kalbimden de çıkarmam hiç mümkün değil. Benim telefonum olduğu ve de ben telefonun ne olduğunu hatırladığım sürece, o numara orada kalacak. Her zaman benim yengem, ablam, dostum, arkadaşım, sırdaşım olarak kalacaktır.

Peki, ya neredeyse senesi dolacak olan sevgili Burhan? Onu da çıkartamam. Dünyanın en iyi kalpli, en iyi niyetli insanını ben rehberimden çıkartamam. Burhan, Neşe Abladan sonra ayrılışıyla beni en çok üzen insanlardan biridir. Telefonumda da, içimde de her zaman bir yeri olacaktır.

Hemen hemen bütün hayatını tek başına yaşayan rahmetli Seçkin teyze’de telefon rehberimde duruyor. Bayramlarda, kandillerde aradığım son kalan 3-5 numaradan bir tanesiydi. Ben onu arayıp, sordukça çok memnun olur herkese anlatırdı. Söyleyin bana, ben şimdi nasıl sileyim onun numarasını?

Amerika’da işe beraber başladığımız, daha sonra çok genç yaşta kaybettiğimiz Terry. Hayat dolu, samimi ve çok iyi niyetli bir insandı. Rehberin tozlu sayfaları arasında o da yerini almış.

Hayatımın en önemli dönemlerinden bir tanesinde her zaman yanımda olan sevgili kardeşim Bülent. Çok uzun süre geçmiş olmasına rağmen halen yokluğu ile beni üzen dostum. Bilgisayar okurken de, MBA yaparken de her zaman yanımda olan sevgili kardeşim, arkadaşım, dostum da her zaman benimle beraber kalacaktır. Onu da hiçbir yerden çıkartamam.

Geçen sene kaybettiğimiz lise arkadaşım Serdar da rehberimde. 42 kişilik 11 Fen sınıfından 3 arkadaşımızı kaybettik bile. Bizim sınıf için çok erken oldu. Hepsi kalbimizde, hepsi aklımızda her zaman bizimle kalacaklardır.

Birçok konuda bize çok fazla şey öğreten Ömer ağabeyin de benim için apayrı bir yeri vardır. Sonradan gönlünü aldım, beni de çok severdi ama bir toplantı sırasında ona bağırdığım için halen kendimi kötü hissediyorum. Keşke yapmasaydım. Rehberimdeki numara sessiz sakin öylece kalmış. Her daim hazır ve her daim bakımlı olan Ömer ağabeysini arıyor. Ömer ağabeyden 1 hafta sonra kaybettiğimiz Yılmaz ağabey de benim rehberimde. Onun da mekânı cennet olsun.

Güzel insan Piero Corsini’de benim listemde. O da artık bizle değil. Mekânı cennet olsun. Korsini deyince, bizim yanımızdan ayrıldıktan 2 saat sonra trafik kazasında vefat eden; Fabio, Gregory ve Ali Rıza'yı da anmadan edemeyeceğim. Hepsi çok kaliteli, çok iyi insanlardı mekânları cennet olsun.

Rehber kalabalık ama artık arayamayacak olduklarımızın listesi de uzun. Bu sabah aklıma, kalbime gelen birkaç ismi sizlerle paylaştım ama inanın kaybettiğimiz herkes ister rehber de olsun, ister olmasın tek tek aklımda.

Hepinizi özlemle anıyorum. Rahat uyuyun, huzurlu uyuyun. Cennetin en güzel köşelerinde uyuyun. Kim bilir, belki de sabah yazılarımı sizler de okuyorsunuzdur. Hepinizi çok sevdiğimizi hiç unutmayın.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın…