Şans Kapıyı Yedi Kere Çalar

Günaydın Dostlar,

Doğru okudunuz, şans kapıyı yedi kere çalıyormuş.  "İki kere çalmıyor muydu yedi de nereden çıktı?" dediğinizi duyuyor gibiyim. Vallahi ben okuduklarımın yalancısıyım, öyle diyorlar. Ben de elimde daha iyi bir veri olmadığı için onlara inanıyorum.

Kim diyor bunları? Tabii Amerikalılar.

Her şeyi araştıran Amerikalılar, oturmuşlar bunu da araştırmışlar ve diyorlar ki “Bütün bir çalışma hayatı boyunca, bir insanın karşısına averaj olarak yedi kere ilerleme şansı çıkarmış.” Bu averaj bir rakam; kimine on kere çıkar, kimine üç kere.

Bir insanın karşısına ilerleme şansı çıkması birçok parametreye bağlı. Önünün açılmasından tutun da şirketin satışlarının iyi olmasına kadar birçok parametre bu aşamada rol oynayabilir. Bu nedenden dolayı da kapının ne zaman çalınacağı hiç belli olmaz. Hiçbir umut yokmuş gibi görünürken bir anda önünüzdeki insan işten ayrılır, başka bir şirkete gider ve bir anda size şans doğar.

“Ben otuz sene çalıştım ve bir kere bile karşıma ilerleme şansı çıkmadı.” gibi bir durum hemen hemen hiç olmuyormuş. Muhakkak bir şeyler çıkıyormuş. Buradaki en kritik parametre şans kapıyı çaldığında hazır olmanız. Hazır değilseniz, şans gidiyor ve bir daha da ne zaman geleceği belli olmuyor.

Örnek olarak karşınıza müdür olma şansı çıktıysa ve o şirkette müdürlerin iyi düzeyde İngilizce bilmesi gerekiyorsa sizin İngilizceniz de beklenen seviyede değilse bu şansı kaçırıyorsunuz. Benim her zaman bütün çalışma arkadaşlarıma söylediğim bir söz vardır, “Muhakkak kendinizi geliştirin ve bu konuda elinizdeki bütün imkânlardan yararlanın.”

Birçok şirket elemanlarına kendilerini geliştirmek yönünde büyük imkânlar sunuyor ama genelde çalışanların çok küçük bir bölümü bu imkânlardan yararlanıyor. Şirket, yabancı dilini geliştirmen için hiçbir karşılık beklemeden senin bütün eğitim paranı ödemeye razıysa sen neden bu imkânı değerlendirmezsin; ben bunu hiçbir zaman anlamamışımdır.

Gerçi anlamıyorum dediğime bakmayın, aslında çok iyi anlıyorum. Neden değerlendirmiyorsun? Çünkü hafta sonlarında koltukta yayılmak daha cazip geliyor da ondan. Kendin lisanını geliştirmiyorsan, şirketin yarattığı imkânlardan yararlanmıyorsan tembellik daha cazip geliyorsa o zaman ilerleme imkânı kaçtığı zaman da ağlamayacaksın. İnsanların bu gibi nedenlerden dolayı ayaklarına kadar gelen ilerleme şansını kaçırdıklarına yüzlerce kere şahit olmuşumdur.

Arkadaşlar, konu ne olursa olsun; kendimizi geliştirmek için karşımıza çıkan her fırsatı değerlendirmeliyiz. Hiçbir şey için geç kalınmış değil. Ben 55 yaşından sonra üniversite bitirmiş veya yüksek lisans yapmış birçok insan tanıyorum ve bu azimlerini çok takdir ediyorum.

Kendi imkânlarınızla veya şirketlerin sağladığı imkânlarla muhakkak ve muhakkak kendinizi geliştirin. Birçok kişi, çalıştıkları şirketler bu gibi konularda ne gibi imkanlar sağlıyor; onu bile bilmiyor. Bizim ülkemizde herkes iki üç günlük sınıf eğitimlerine meraklıdır ve bunları özgeçmişine sayfa sayfa yazar.

Hemen belirteyim ki ben de bu eğitimlere en az yüz kere katıldım. Amerika’da ve Türkiye’de katılmadığım eğitim kalmadı ama bana gerçekten günlük iş yaşamımda yararı olan eğitimlerin sayısı iki elin parmaklarını geçmez.

Evet, bu eğitimleri almak güzel ama sizin ilerlemenizi sağlamaz. İlerlemek için MBA şartı varsa beş yüz tane de eğitim almış olsanız, her şeyi yalayıp yutmuş da olsanız; büyük bir ihtimalle sizi ilerletmezler. Diyeceksiniz ki “Bu şartları yerine getirmediği halde ilişkileri sayesinde ilerleyen insanlar yok mu?” Tabii istisnalar var. O da iş dünyasının bir gerçeği.

Çalışma hayatım boyunca birçok arkadaş bana gelip “Siz beni uyardınız ama ben kendimi geliştirmedim, tembellik cazip geldi, o yüzden de şans uçtu gitti, çok pişmanım.” gibi açıklamalarda bulunmuşlardır.

Şans muhakkak gelecektir ama sen hazır değilsen bir daha da ne zaman geleceğini Allah bilir. Emin der ki “Eksiklerin her ne ise kapı çalındığında hazır olmak için elindeki her imkanı kullan ve eksiklerini tamamla.”

Unutma, şans kapıyı sadece yedi kere çalıyor.

Sağlıklı kalın, mutlu kalın...